فریاد پیروزی!

هفتم اسفند را شکست بزرگ احزاب باید دانست و در مقابل، مردم بودند که سرافراز از این انتخابات بیرون آمدند. هفتم اسفند نشان داد که احزاب از داشتن بدنه اجتماعی در سراسر کشور به شدت محروم اند. مردم قبولشان ندارند، یا اینطور هم می توان گفت، کسانی دست حکومت بر سر مردم هستند که از مردم نیستند.

امروز هیچ گروهی نمی تواند ادعا کند که در انتخابات پیروز شده است، دولت از مردم در شهرستان ها شکست خورد، که به تعبیری این موضوع یک « نه » بزرگ و تلخ به سه سال وعده وعید است. در مقابل اصولگرایان نیز شکست بزرگی را در تهران متحمل شدند که نشان از عدم وجود جذابیت کافی در عملکرد آن ها دارد. شاید نبود یک گفتمان مشخص در اصولگرایی این روز ها بر همگان عیان شده است. اصولگرایان در مشهد و نسبتا در کل کشور حداکثر منتخبین مردم را بدست آوردند، اما واقعیت این است که مردم به آنها رای ندادند بلکه نمی خواستند غرب زدگان و خود فروخته های داخلی وارد خانه ملت شوند. خواسته اصولگرایی در افق سیاسی کشور مبهم است.

با پایان انتخابات مجلس دهم در دور اول و روی کار آمدن مجلسی در تقابل با دولت، مناقشات برای ریاست مجلس و تشکیل فراکسیون حداکثری بالا گرفته است. بسیار روشن است که احزاب چپ و راست تنها در صورت تشکیل فراکسیون حداکثری می توانند حرف خود را در این خانه به کرسی بنشانند.

اصلاحات به واسطه 30 نماینده نسبتا شاخص خود در تهران و همینطور برخی از شهرستان ها، از افرادی با تجربه در دهمین خانه ملت برخوردار است. در طیف مقابل، درست است که جریان اصولگرایی اکثریت کرسی ها را در اختیار دارد و همینطور پروژه مجلس دولتی زمین خورده است اما بیشتر آنها تجربه حضوری جریان ساز و فعال در مجلس را نداشته اند و حتی عده ای از مدیران دولتی بوده اند، که اولین تجربه حضور در خانه ملت را دارند.

علی ایحال داشتن فراکسیون اکثریت برای اصولگرایی امری مهم محسوب می شود، چرا که به واسطه آن می توانند علاوه بر اینکه نظرات افراد کم تجربه را تجمیع و جلب کنند، بلکه اکثریت افراد مستقل وارد شده به مجلس را جذب خود و فراکسیون مذکور کنند.

در این جدل ها یک نفر پاشنه آشیل محسوب می شود. فردی که اصولگرایان را رنجانده ولی در بین اصلاح طلبان هم جایگاهی ندارد. با فرض بر اینکه علی لاریجانی  با تمام نا مهربانی هایش در دایره اصولگرایی قرار دارد، وی می تواند نقش به سزایی در تشکیل فراکسیون حداکثری اصولگرایان داشته باشد. لاریجانی به خوبی می داند که برای اصولگرایان ریاست او بر مجلس، نسبت به عارف گزینه مناسب تری است. البته که جریان اصولگرایی می تواند به لطف دخالت علما، گزینه جدیدی را برای ریاست مجلس علم کند، اما این موضوع با نگاه به اصولگرایان راه یافته به بهارستان کمی بعید به نظر می رسد. حال با این وجود که اصلاحات مسندی بالاتر از رییس کمیسیون امنیت ملی را برای لاریجانی در نظر نگرفته است، روشن است که تنها راه باقی ماندن لاریجانی در سطح اول رجال سیاسی جمهوری اسلامی ایران، نزدیکی به جریان اصولگرایی است.

تعدادی از نیروهای لاریجانی به واسطه عدم وجود افراد کارآمد در جبهه مقابل، به لطف لیست اصلاح طلبان به مجلس راه پیدا کرده اند و امروز رکب آن ها به اصلاحات ضربه سخت و مهلکی است. باید این موضوع نیز مد نظر قرار گیرد که در صورت رفاقت مجدد لاریجانی با اصولگرایی، دیگر خودمختاری سابق را نداشته و فضای عملکردی و رویکردی او به شدت محدود می شود.

هفتم اسفند پیام خوش حال کننده ای برای دولت نداشت. مردم به تفکرات دولت 24 خرداد دست رد زدند و صدای این پیشامد برای دولتی ها زنگ خطر است، که سال سختی را برای دولت تدبیر و امید نوید می دهد، سالی که شاید طوفان نامهربانی با وزرا باشد و عمر تفکر موسوم به اعتدال را نیز به اتمام برساند.

گزارش: خانه ای برای همه، از آزادی تا پایداری

از ابتدای انقلاب، 9بار خانه تکانی شده این خانه ملت! و حال مردم در آستانه دهمین انتخاب نمایندگان­شان هستند.اعضای این سرپناهِ ملت  طی این 38 سال، درگیر تلخی و شیرینی­ها، رقابت­ها،  شکست­ها و پیروزی­های فراوانی بوده اند. حال قصد داریم در آستانه دهمین انتخابات مجلس شورای اسلامی، خاطرات آن را ورق بزنیم و عملکرد آن را بررسی کنیم.

متن کامل گزارش در ادامه مطلب ...

اولین انتخاب

انتخابات در کشور ما یک موهبت است، چرا که به واسطه آن مردم فرصت دخالت در یک حکومت الهی را پیدا می کنند

7 اسفند 1394 / مشهد / اولین انتخاب من برای جمهوری اسلامی

من یک تندرو ام!

اگر این دو سال برای ملت چیزی نداشت اما برای فرهنگستان ادب زحمت را کم کرده بود. دولتی ها هر چقدر که نشان دادند در اصلاح اوضاع اسفناک اقتصاد، بیکاری، معیشت مردم و ... مستاصل اند اما در ساختن کلمات جدید نبوغ فراوانی دارند.

تدبیر، اعتدال، امید، قدرت های جهانی، متوهم، برجام، برد – برد و از همه شگفت انگیز تر تندرو!

تندروی کلید رمزی است که تدبیر صفتان و حامیان بیرونی آن ها کرده های بی نتیجه خود را به آن حواله می دهند. قشری به نام تندرو مسئول است در: مشکلات اقتنصادی، دشمنی امریکا، دبه درآوردن غربی ها و حتی حمله به سفارت رژیم منحوس آل سعود. در این مورد آخر تندرو ها حمله کردند، چون دولت توان محافظت از سفارت خانه هارا ندارد. خودشان کردند که پیراهن عثمان کنند علیه حزب الهی ها!

خود کرده را تدبیر نیست!

با تدبیران امیدوار عموم جامعه را به دو قسمت تقسیم کرده اند، تندرو ها که مشکلات را رقم می زنند و میانه رو هایی که بناست موجبات تعالی کشور را با لبخند هایی در مقابل توهین ها، از جمله جیبوتی رقم بزنند. البته باید اضافه کرد که عده ای نیز در این میان قسم حضرت عباس میخورند ولی دم خروسشان ...

حسن روحانی، ریاست محترم جمهور که دوستداران نظام را بیکار، بی شناسنامه، متوهم می خواند و به جهنم دعوت می کند البته در عین حال دایه دار اصل اعتدال و خود را مبدع آن مفروض می دارد.

ژنرال بیژن زنگنه، وزیر نسبتا محترم نفت که خودخوانده ژنرال شده است. در کارهای نظامی در واقع دستی دارد و آن خودخواندگی را تا حدی اثبات کرده، شاید جز او هیچکس نمی توانست با نزدیک 2000 نیروی نظامی دانشجویان دوستدار انقلاب را طی فرمانی در کسری از ثانیه جمع آوری و کتک بزند.

محمد جواد ظریف الممالک را نیز می توان عنصری میانه رو خواند. وی مصداق بارز میانه روی از دیدگاه رهبری است، چرا که تندرو ها لبخند نمی زنند!

مقام معظم رهبری نیز به زعم خود و نه برای مسئولین دولتی افراد تندرو را به کررات معرفی کرده اند، ایشان در تفسیر این قشر می فرمایند: « برخی دائماً کلمه‌ی «تندروها» را تکرار می‌کنند که منظور آنها جریان مؤمن و حزب‌اللهی است، در حالی‌که نباید جوانان انقلابی و حزب‌اللهی را متهم به تندروی کرد زیرا این جوانان با اخلاصِ تمام و با همه‌ی وجود در میدان حاضرند و هرگاه که دفاع از مرزها و دفاع از هویت ملی لازم باشد، وسط میدان هستند (30/10/94) »

میانه رو ها نیز از نظر ایشان تعریف شده اند: « مقصود آنها از میانه‌رو کسانی هستند که در مقابل بیگانگان، تسلیم و سازش‌پذیرتر هستند (5/12/94) »

امام خامنه ای برخی ها را تامین کننده اهداف دشمن می نامند: « کسانی که در بیرون مرزها تعبیر تندرو را به‌کار می‌برند، مقصودشان جریان وفادار به انقلاب و حزب‌اللهی‌ها است، بنابراین در داخل باید مراقبت شود که با تکرار این تعابیر، هدف دشمن تأمین نشود (5/12/94) » و نظر خود را پیرامون حرکت تند اینطور بیان می کنند: « در مسیر مستقیم ممکن است عده ای تندتر بروند و عده ای هم کندتر، که این اشکالی ندارد (5/12/94) »

با این تفاسیر و با توجه به اینکه رهبری تندروی در مسیر اسلام را بدون ایراد می بینند و آن را چیز بدی نمی دانند امروز هر نیروی محب انقلاب و اسلام با افتخار می تواند خود را تندرو بنامد. چرا که اگر تندروی این است، من یک تندرو ام و ننگ باد بر کسانی که وابستگی به غرب را میانه روی تعریف می کنند.

بازار بزک کردن سه سال است که داغ شده، با امریکا شروع شده و امروز به بدنه انقلابی رسیده است. با کری قدم میزنند و این را میانه روی نشان می دهند، باکری هارا هم سرکوب می کنند و این را نیز اعتدال نشان می دهند. من یک تندرو ام چون می خواهم باکری باشم نه با کری!

 

غریبه به مردم!

22 بهمن سالروز یک فتح الفتوح واقعیست. سالروز پیروزی خون بر اسلحه. 22 بهمن سالروز پیروزی عزت فقیر بر قدرت غنی است. سالروز خیانت تزویر گران به شاه ملعون، سالروز اخراج بزک کنندگان امریکا، سالروز رانده شدن نفوذی هایی با برچسب ملی گرا. 22 بهمن تیر خلاصی بود بر خود فروختگی ها، ذلت، وابستگی، نوکری ها و شروعی بود برای استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی.

اما در سی و هشتمین سال از آن بهار پیروزی، هستند کسانی که عزت نمی شناسند، عزت را مصلحت اندیشی می کنند و در شرایطی، سکوت را بر حفظ عزت مصلحت می بینند. کسانی هستند که استقلال کشور را در وابستگی به امریکا می بینند. هستند آن هایی که استقلال را در حضور به اصطلاح دهکده جهانی می بینند و راه نجات بی تدبیری ها و مدیریت ضعیفشان را در بزک کردن و بستن با کدخدا می دانند. امروز با بزک کردن امریکای جنایت کار، هستند کسانی که تنگنای نفوذ را به اتوبانی تبدیل کرده اند. باید گفت که همیشه قرار نیست که یک نفوذی وارد شود، به کررات دیده شده که نفوذی ساخته شده است. خود فروخته های ذلیل تبدیل به موریانه هایی شده اند که امروز از هر دشمنی خطرناک تر و از هر حیوانی ترسناک تر شده اند البته این موریانه ها در عین حال که برای ما خطرناک هستند برای صاحبان خود آنقدر نمی توانند عرض اندام کنند و باید نیروهایی معتمد را با لباس بازرس، روزنامه نگار، خبرنگار، تاجر و ... وارد کنند. لباس آن ها نظامی نیست و قلم دارند به جای اسلحه، چراکه  سپه سالاران اسلام هوشیارند و خواب را خدمتگزاران می بینند. هستند خدمتگزارنی که در مراکز تصمیم سازی و تصمیم گیری نفوذی ها را راه می دهند. البته مسلما این موضوع ناخواسته است و از بی تدبیری آقایان نشات می گیرد.

آن تیر خلاص به تزویر، امروز کمانه کرده و به خودمان بازگشته است. امروز در شهرم قوچان، در روز 22 بهمن آن را در بنر هایی عجیب دیدم. بنر هایی با چنین مضمونی " افتتاح 12 پروژه مربوط به راه آهن استان با اعتبار 26 میلیارد تومان توسط دکتر روحانی در دهه مبارک فجر "

اولین سوال این بود، خب اصلا به ما چه؟ مگر در شهر ما راه آهن افتتاح شده که پز آن را ما می دهیم؟ همین اقای دکتر روحانی در سفرش به استان اصلا حاضر شد به شهر یک نگاهی بکند که از افتتاح او برای شهر های دیگر دم می زنید؟ چه سودی از این افتتاح ها یه شهر من رسیده که بنرش باید جلو چشم من باشد؟ چه سودی به جوانان شهر من رسیده؟ چه سودی به دختران دم بخت، به پسران بیکار؟ واقعا به من و شهر من چه ربطی دارد؟؟

البته در نقطه مقابل این امر نیز باید گفت که زمین ها یخ زده شهر به من ربط دارد. آقایان خدمتگذاری را نفهمیده اند! خدمتگذاری از ناحیه مسئول به مردم است نه از ناحیه مسئول به مسئول! به جای اینکه بنر تشکر از رئیس جمهور منتخب را در جایی که اصلا جایگاه ندارد بزنید، بهتر بود یخ های پیاده رو ها را پاک می کردید که مردم در یک رفاه حداقلی در راهپیمایی یوم الله 22 بهمن شرکت کنند. در بدترین حالت باید رفاه و خشنودی مردم اهم باشد و خوش حالی مسئولین بالادستی مهم. مردم نباید با بی تدبیری های آقایان مسئول سرنگون شوند.

22 بهمن روز راهپیمایی نیست، روز راهی است که باید بپیماییم، روز تجدید بیعت با آرمان های امام راحل است. امامی که بارها خود را خادم مستضعفین نامیده بود نه رهبر جامعه. شما حتی امام را هم نشناخته اید! 22 بهمن 57 روزی بود که نفوذی ها رانده شدند و 22 بهمن 94 روزی است که نفوذی ها با ظاهری جدید وارد شده اند. بعضی ها حتی ریش هم دارند. این ریش دار ها هستند که عکس امام راحل، را حذف می کنند و عکس رئیس جمهوری را به جای او قرار می دهند، که تنها با 0.4 رای بیشتر نسبت به رقبا پیروز انتخابات شد. شما حتی امام را هم نشناختید!

امروز شکوه خاصی بر شهر حاکم بود، شکوهی که باز هم عامه مردم رقم زدند، همان پا برهنگان. همان هایی که با تمام نا ملایمتی ها و بی تدبیری ها نا امیدانه مسئولین را با چشم هایشان روانه می کنند اما برای انقلاب کم نمی گذارند. امروز 3 سال بزک امریکا با مشت هایی آهنین نشات گرفته از ایمان و تقوا از بین رفت.

علی ایحال این نکته باید ذکر شود که ساخت اماکن عمومی به عهده نهاد های حکومتی است اما حفاظت از آن تماما به عهده آن ها نیست، بلکه خود مردم باید رعایت آن ها را بکنند. بنا براین از تمامی مردمانی که یخ های جلو دکان آن ها مراتب آزار عده ای از همشهری هارا فراهم کرده بود کمال تشکر را دارم.

یاد باد، آن روزگاران یاد باد

کلاس حل تمرین استاتیک، سال سوم هنرستان، رشته ساختمان

شجاعت می خواهد نه شجاعت!

تقدیر شدند آنانی که امریکا را برای گستاخی اش در قایق هایشان به زانو درآوردند، تقدیر شدند آنانی که جان بر کف برای عزت ملت قدم برمی دارند و بر سر سفره کنار امریکایی جماعت نمی نشینند و تقدیر شدند آنانی که در راه علم، شهید شدند و البته با مدال شجاعت و لیاقت تقدیر شدند آنانی که:

1. در برجام شان ضعف های ساختاری بود!
2. در مخزن آب سنگین اراک، بتن ریختند!
3. غنی سازی 20 درصد را به 3 درصد نزول دادند!
4. 19000 سانتریفیوژ را جمع آوری کردند!
5. فردو را تحقیقاتی کردند!
6. وعده های نسیه گرفتند!
7. دست در دست خونین امریکا گذاشتند!
8. لبخندشان را به امریکا هدیه دادند!
9. بخشی از تحریم هارا لغو نکردند، تعلیق کردند!
10. در روز اجرای برجام شان، مجدد تحریم شدیم!
11. در حضورشان جیبوتی هم به ما توهین کرد!
12. شنیدند در عربستان به نوجوانان مان تعرض کردند!
13. دیدند حجاج ما را شهید کردند!
14. در پیشروی امیر کویت زانو زدند!
15. با کری قدم زدند!
16. در نشست شورا روابط خارجی امریکا، از دشمنان درخواست کمک کردند!
17. کشتی نجات برادران شیعه مان را، به جیبوتی فرستادند!
18. باعث خرید هواپیما شدند! هواپیمایی که در تمام خاورمیانه تنها سه فرودگاه قابلیت پذیرش آن را دارد!

نامشان را این چنین انتخاب کرده اند، سرداران دیپلماسی!
با مدال شجاعت، لیاقت و بعضی خدمت تقدیر شدند.

تقدیر شدند چون از دشمن غفلت کردند!

سه سال با برجام گذشت، با تدبیران امیدوار در آستانه چهار سالگی اند. انگار هنوز برجام تمام نشده، قهرمان سازی برجامی ها تمام نشده، فتح الفتوحات ساختگی تمام نشده.

پس مردم چه می شوند؟

چه موقع قرار است مردم را هم بازی دهید؟

برخی‌ها به دنبال تشکیل مجلس دولتی هستند

عضو شورای مرکزی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان با بیان اینکه شورای نگهبان قاطعانه در مقابل هجمه‌ها ایستاد، گفت: برخی‌ها به دنبال تشکیل مجلس دولتی هستند و از یک جریان خاص از تریبون عمومی حمایت می‌کنند.

مشروح مصاحبه در ادامه مطلب ...

مصاحبه با خبرگزاری فارس

قم گردی

سفر یک روزه به قم و جمکران به همراه علی پهلوان

مراکز تصمیم گیری نظام جای اوباشان نیست/ آشوبگران دیروز قانون مداران امروز

مسعود رشید اظهار داشت: مر قانون این است که افراد به رای شورای نگهبان تمکین کنند اما عده‌ای بار راه‌اندازی نهضت‌های خیالی سعی در اعمال فشار به شورای نگهبان دارند.

مشروح مصاحبه در ادامه مطلب ...

مصاحبه با خبرگزاری نسیم آنلاین

شورای نگهبان نگذارد مجلس جولانگاه فتنه‌گران نفوذی شود

عضو شورای مرکزی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان با بیان اینکه ملت هیچ‌ وقت جنایت‌های فتنه‌گران را فراموش نمی‌کنند، گفت: شورای نگهبان نباید اجازه دهد مجلس جولانگاه عده‌ای فتنه‌گر و نفوذی که چشم و دهانشان به آمریکاست، شود.

مشروح مصاحبه در ادامه مطلب ...

مصاحبه با خبرگزاری فارس

برجام، قفل است، کلید نمی شود

تحریم، سانتریفیوژ، رونق، اعتدال، رکود، کلید، قفل، معیشت مردم، دیوار ترک خورده، وین، کری، ظریف، افراطی، فرجام، برجام.

کلیدواژه هایی که دو سال از عمر ملت صرف آن شده است. این دو سال با وعده هایی زیبا از رونق و گذشتن از رکود که بعضا به ادعا نیز مبدل می شد، گذشت. وعده ها یا به تعبیری ادعاها هر بار در بخشی از مسیر برجام توسط حسن رئیس جمهور تکرار می شد و امروز خوش حالیم چرا که برجام به فرجام رسید.

روز اجرای رفع تحریم ها فرا رسیده است. می خواهند با رفع تحریم ها رونق و گشایش اقتصادی که قبلا صورت گرفته است را مجددا انجام دهند و این باعث مسرت احاد مردم است. ظاهر امر نوید یک روز خوب را می دهد، روزهایی بدون تحریم، ترس، جنگ و یا هر چیز دیگری که می توان به برجام ربط داد.

رونق و گشایش اقتصادی به طور مستقیم با معیشت مردم در ارتباط است و به لطف برجام و تلاش های ظریف کری با واردات، این وضع بهتر هم می شود، اما برجام کلید قفل های اقتصاد نیست. برجام در این دو سال قراری برای رفع تحریم ها یا تمدید وعده های دولت بود بنابراین همان آحاد مردم متوجه شدند که برنامه دولت، رونق و گذشتن از رکود نیست، برجام است. حسن روحانی بعد از هر بخشی از توافقات پیام تبریک می داد، از وعده های عملی اش می گفت اما طولی نمی کشید که مردم در باطن امر چیزی جز یاس و ناامیدی را نمی دیدند. وعده هایی که گشایشی در آن نبود و به سفره ها نمی رسید چون برجام کلید قفل های اقتصاد نیست.

مردم به این رسیده اند که گشایشی نخواهد بود مگر اینکه همتی باشد که توان داخلی را تقویت کند و به آن تکیه کند، تولید را اهمیت دهد، حتما که نباید همت باشد... دولتی ها در این دوسال مشکلات را در فرهنگ، محیط زیست و حتی راه نیز به برجام حواله می دادند در صورتی که توجه به تولید داخلی کلید قفل ها بود نه برجام. این جوانان هستند که گشایش اقتصادی را رقم می زنند و آن را خود به سفره می برند، جوانانی که هر از گاهی با چوب افراطی گری سرکوب می شوند کلید قفل های بی تدبیری ها هستند.

آل اعتدال بیش از این امید و اعتماد مردم را خدشه دار نکنند و به جوانان و سرمایه های این مرز و بوم توجه کنند چرا که برجام کلید قفل های اقتصاد نیست.

از زحمات بی وقفه تیم متدین، انقلابی و عزیز هسته ای متشکریم. آنانی که ظریفانه با کری های غربی کنار آمدند و تمام تلاش خود را کردند که شادی را حتی برای لحطاتی و روزهایی هر چند کاذب برای مردم به ارمغان بیاورند.

مسعود رشید

27 دی 1394

اعدام شیخ نمر زمینه سقوط و نابودی رژیم منحوس آل سعود را فراهم می کند

عضو شورای مرکزی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان گفت: آل سقوط با اعدام شیخ نمر مانند جنگ یمن خود را در منجلاب انداخته است و به این راحتی‌ها نمی‌تواند از آن فرار کند. اختلافات داخلی بر سر سلطنت، جنگ یمن و کمبود بودجه عواملی است که نابودی این رژیم را سرعت داد.

مشروح مصاحبه در ادامه مطلب ...

مصاحبه با خبرگزاری تسنیم

اعدام شیخ نمر مهر تایید بر مظلومیت شیعیان در جهان است

دبیر روابط عمومی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان با بیان اینکه آل سقوط کثیف با این اعدام خود را مانند جنگ یمن در منجلاب انداخته است گفت: انتظار عمومی از وزارت خارجه این است که به عنوان نمایندگان جهان اسلام واکنشی محکم و در خور توجه به اعدام شیخ نمر داشته باشند.

مشروح مصاحبه در ادامه مطلب ...

مصاحبه با خبرگزاری نسیم آنلاین

شروط رهبری درباره برجام به بازی گرفته شده است

عضو شورای مرکزی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان با اشاره به ابلاغ قانون ضدایرانی آمریکا، گفت: از مجلس و کمیسیون برجام انتظار می‌رود به این مسئله ورود کنند و نگذارند آینده ملت و مملکت به خاطر سهل‌انگاری برخی‌ به خطر افتد.

مشروح مصاحبه در ادامه مطلب ...

مصاحبه با خبرگزاری فارس