چندی است که عده ای برای اندک آبی با بذک کردن چهره خبیث شیطان بزرگ دست به تحریف حادثه کربلا می زنند و از مذاکرات عاشورا و دست دادن های امام معصوم (ع) و یارانش با عمر بن سعد و مشرکین می گویند. حال اینکه اصلا این اشخاص از کجا آمده اند و با چه غرضی این چنین یاوه گویی می کنند چندان اهمیتی ندارد. در اردوگاه این افراد معلوم الحال خاطره گویی و تحریف تاریخ ید طولایی دارد و امثال این ها ذاتا نمی فهمند که محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است.
نکته مهم آنجاست که این عده خواسته یا ناخواسته سربازی شیطان را می کنند و به هر نماد عزت و اقتداری چنگ می زنند و به دنبال نابودی آن هستند. یک وقت امام (ره) را هدف می گیرند و زمانی هم آنقدر گستاخ می شوند که بر امام حسین (ع) و قیام عاشورا می تازند.
عاشورا فارغ از آب بستن ها، سیلی خوردن ها و به اسارت گرفتن ها به معنای واقعی کلمه عزت و اقتدار را تبیین می کند. اگر تدبیریان شیرینی این عزت را چشیده و ذره ای درک کرده بودند امروز چشم به دستان غرب برای اندکی رحمتی نمی بودند. مذاکره امام حسین (ع) یعنی آنکه اگر 72 نفر سرباز کوچک و بزرگ داشتی سایه جنگ را بهانه نکنی و زانو بزنی و دستانت را به نشانه تسلیم بالا بگیری. امروز دولت جمهوری اسلامی با پشتوانه 4 میلیونی دانشجویان و قریب به 30 میلیون نیروی جوان جلو دشمن دیرینه زانو میزند، قدم میزند، میخندد و راکتور هسته ای را بتن می گیرد.
روزهایی بود که رئیس دولت لبخند نیز از عاشورا درس مذاکره می گرفت، در نگاه اول این موضوع بسیار پسندیده است اما حال بعد از آن سخنان باید پرسید جناب شیخ دیپلمات آیا امام حسین (ع) هم شمشیر ها را سیمان گرفت؟ یارانش را دلواپس خواند و برای کمی آب چشم امید به خیمه ابن سعد داشت؟ بعد از آن همه جنجال برای دست دادن با امریکای بدعهد و مذاکره مستقیم به قول جناب ظریف، با تدبیران امیدوار با اهداف کودکانه شان برای ماله کشی روی سیاست های خارجی معتدل، تاریخ و هویت شیعه را نشانه گرفته اند و آن را تحریف می کنند. مردم منتظرند که دولت هر چه سریعتر برگردد و راه خدمت را در پیش گیرد.
« سرمقاله شماره دوازدهم نشریه هم شاگردی»
