حال که گرد و خاک عراقی ها کمی به زمین نشسته و شور و شوق ضد امریکایی مان کمی فروکش کرده، می توان کمی دقیق تر نسبت به شرایط و مناسبات عراقی ها با ملت و دولت جمهوری اسلامی نگاه کرد.
واقعیت این است که کشور عراق مملو از تشویش افکار و نظرات سیاسی و عقیدتی است، همانطور که 10 روز تمام زندگی پیش پای زائران ابا عبدالله میریزند هستند کسانی که روز آخر خدمت به زائران را چند برابر حساب می کنند، همینطور که خشم نسبت به امریکا روز افزون است اما رییس جمهورشان دست در دست ترامپ لبخند زنان توافق می کند. هر چند که اختلاف سلایق سیاسی در هر جامعه ای بسیار طبیعی به نظر می رسد اما ماجرا در عراق کمی شور تر است.
چند هفته ای از ترور فرماندهان حشد الشعبی در خیابان های عراق در جریان اعتراضات، با آن قساوت نگذشته است، یا اعدام آن بنده خدایی که از که اویزان شده بود. همین مردم عراق بودند که در روز روشن هم حکم دادند و هم حکم را اجرا کردند و سلفی گرفتند.
من فکر می کنم با تمام احترام، باید بسیار توان گذاشت تا آماده شدن مردم عراق برای ظهور محقق شود. کمی احمقانه به نظر می رسد که با یک تجمع در یک روز آن هم به دعوت فردی به نام مقتدی صدر فکر کنیم، مقاومت عراق را درنوردیده است. عراق نه لبنان است و نه حتی سوریه! از انگلیس و امریکا تا همین سعودی که در ردیف دشمنان جمهوری اسلامی هم به حساب نمی آید برای عراق و مردم عراق نقشه می کشند و در کنار دست خدا همت ما هم برای پیروزی واقعی و قطعی در عراق شرط است.
فشار بر افکار عمومی نسبت به این مسئله نیز خطرات بسیاری خواهد داشت، با اولین توهین و جسارت به پرچم و تصاویر رهبر ما و فرمانده سلحشور ما این وهم فتح عراق فرو خواهد ریخت! که تبعات خوبی برای دل های پر آشوب ایرانیان ندارد.
#عراق #ثوره_عشرین_الثانیه #مقاومت #حزب_الله
