بعد از عید فطر به همراه بهروز (برادر بزرگتر) و حمید و سعید(پسر دایی ها) رفتیم دره #شمخال
یک شب هم ماندیم، خلوت بود!!
خیلی خوش گذشت، خداروشکر بدون تلفات هم برگشتیم
جای همه رفقا خالی
#تفریح
#قوچان
#دره_شمخال
#شمخال_قوچان
بعد از عید فطر به همراه بهروز (برادر بزرگتر) و حمید و سعید(پسر دایی ها) رفتیم دره #شمخال
یک شب هم ماندیم، خلوت بود!!
خیلی خوش گذشت، خداروشکر بدون تلفات هم برگشتیم
جای همه رفقا خالی
#تفریح
#قوچان
#دره_شمخال
#شمخال_قوچان
در جای جای کره زمین با هر رنگ، زبان و آیینی، خدمت مسئولینی که دستی در امورات کشور دارند امری ارزشمند تلقی می شود. مدیران ایرانی با توجه به پشتوانه تمدنی خود تفاوتی عمیق و اساسی با دیگر مدیران جهان دارند. شایان توجه است مسئولینی که در جمهوری اسلامی ایران مشغول به فعالیت هستند وظیفه ای دو چندان بر دوش دارند؛ چرا که این کشور، نامی اسلامی را به یدک می کشد، و همچنین بنیان های جمهوری اسلامی توسط مردی نهادینه شده است که میتوان آن را خدمتگزارترین به مردم دانست.
اما با این تفاسیر سالهاست که باید در کارزارهای انتخاباتی تنها ادعای خدمت را جست و جو کرد؛ و مردمانی که در خلق حماسه ها پررنگ ترین نقش را ایفامیکنند؛ امروز زیر پای سیاست های کور کورانه مدیران دست و پا میزنند. فردی در خرداد 92 شعار می داد که باید مدیر بود؛ نه نوکر! بی شک مادامی که مدیران خودشان را تافته ای جدا بافته فرض کنند، چیزی به نام خدمت در رفتار و کردار و پندارشان دیده نخواهد شد.
این روزها به دلیل سوء تدبیر با تدبیران امیدوار، به اموال امت اسلامی چنگ زده شده؛ و ناکارآمدی دستگاه ها و ضعف بالانشینان دولتی موجبات چپاول بیت المال را برای بعضی نور چشمی ها فراهم کرده است. با توجه به آموزه های دینی و اینکه خداوند "أقرَبُ مِنْ حَبْلِ الوَرِید" است، به هیچ وجه قابل پذیرش نیست که در کشوری اسلامی عده ای وقیح از جیب مردم برای خود و اوقات فراغت فرزندانشان حقوق های چندین میلیونی بردارند. در این میان هستند نامردانی که به دلیل مناسبات سیاسی و اهداف پوچ جناحی، خائنین به اموال ملت را از کار برکنار نمیکنند؛بلکه با طناب نخ نما شده ای قبلی ها را مقصر جلوه می دهند و با فرار رو به جلویی، این بار ریش مردم را هدف پوزخندشان قرار می دهند.
در روزگاری که جوانان این مرز و بوم در خط مقدم نبرد حق علیه وهابیت تکفیری مانند شیر غرش می کنند، هستند زالو صفتانی که دست در جیب هموطنانشان کرده و حاصل دسترنج آنها را میمکند. کم نیستند مردمی که کارد به استخوانشان رسیده است و تحمل افسار گسیختگی های دنباله دار مسئولین را ندارند.مشکلات اقتصادی و بیکاری از در و دیوار هر خانه ای بالا می رود و عده ای به جای اینکه برای مردم خدمت کنند از تریبون های عمومی وعده و وعید میدهند؛ اما در خفا به دنبال افزایش دور شکم هستند. ناگفته نماند که این نوشتار تنها بخشی از مصادیق بی لطفی عده ای به اصطلاح مدیر، نسبت به مردم است که این روز ها به شدت محسوس شده است. باید توجه کرد که سفر کیش به بهانه زیباسازی شهری، آسفالت ریزی نامناسب خیابانها در عین اخذ عوارض های سر به فلک کشیده و همچنین عدم حفاظت صحیح از رأی مردم، از سوی مسئولینی که سنگ پیروی از شهدا و امام شهدا را بر سینه میزنند؛ هر کدام به نوبه خود خیانتی بزرگ به ما محسوب می شود.
سرمقاله نشریه نسیم قوچان
حقیقتا که نه به شتر می ماند و نه به مرغ!
پاهایی مانند شتر و بدنی مانند مرغ!
اما نه صدایی، نه قد قدی، نه کوهانی!
از همه عجیب تر آن بدن بزرگ روی دو پای بسیار لاغر!
نیم روز در نوروز 95، کنار شتر مرغ های خان دایی
داود، بهروز، مسعود و احمد
خراسان رضوی، قوچان
1395/1/1
22 بهمن سالروز یک فتح الفتوح واقعیست. سالروز پیروزی خون بر اسلحه. 22 بهمن سالروز پیروزی عزت فقیر بر قدرت غنی است. سالروز خیانت تزویر گران به شاه ملعون، سالروز اخراج بزک کنندگان امریکا، سالروز رانده شدن نفوذی هایی با برچسب ملی گرا. 22 بهمن تیر خلاصی بود بر خود فروختگی ها، ذلت، وابستگی، نوکری ها و شروعی بود برای استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی.
اما در سی و هشتمین سال از آن بهار پیروزی، هستند کسانی که عزت نمی شناسند، عزت را مصلحت اندیشی می کنند و در شرایطی، سکوت را بر حفظ عزت مصلحت می بینند. کسانی هستند که استقلال کشور را در وابستگی به امریکا می بینند. هستند آن هایی که استقلال را در حضور به اصطلاح دهکده جهانی می بینند و راه نجات بی تدبیری ها و مدیریت ضعیفشان را در بزک کردن و بستن با کدخدا می دانند. امروز با بزک کردن امریکای جنایت کار، هستند کسانی که تنگنای نفوذ را به اتوبانی تبدیل کرده اند. باید گفت که همیشه قرار نیست که یک نفوذی وارد شود، به کررات دیده شده که نفوذی ساخته شده است. خود فروخته های ذلیل تبدیل به موریانه هایی شده اند که امروز از هر دشمنی خطرناک تر و از هر حیوانی ترسناک تر شده اند البته این موریانه ها در عین حال که برای ما خطرناک هستند برای صاحبان خود آنقدر نمی توانند عرض اندام کنند و باید نیروهایی معتمد را با لباس بازرس، روزنامه نگار، خبرنگار، تاجر و ... وارد کنند. لباس آن ها نظامی نیست و قلم دارند به جای اسلحه، چراکه سپه سالاران اسلام هوشیارند و خواب را خدمتگزاران می بینند. هستند خدمتگزارنی که در مراکز تصمیم سازی و تصمیم گیری نفوذی ها را راه می دهند. البته مسلما این موضوع ناخواسته است و از بی تدبیری آقایان نشات می گیرد.
آن تیر خلاص به تزویر، امروز کمانه کرده و به خودمان بازگشته است. امروز در شهرم قوچان، در روز 22 بهمن آن را در بنر هایی عجیب دیدم. بنر هایی با چنین مضمونی " افتتاح 12 پروژه مربوط به راه آهن استان با اعتبار 26 میلیارد تومان توسط دکتر روحانی در دهه مبارک فجر "
اولین سوال این بود، خب اصلا به ما چه؟ مگر در شهر ما راه آهن افتتاح شده که پز آن را ما می دهیم؟ همین اقای دکتر روحانی در سفرش به استان اصلا حاضر شد به شهر یک نگاهی بکند که از افتتاح او برای شهر های دیگر دم می زنید؟ چه سودی از این افتتاح ها یه شهر من رسیده که بنرش باید جلو چشم من باشد؟ چه سودی به جوانان شهر من رسیده؟ چه سودی به دختران دم بخت، به پسران بیکار؟ واقعا به من و شهر من چه ربطی دارد؟؟
البته در نقطه مقابل این امر نیز باید گفت که زمین ها یخ زده شهر به من ربط دارد. آقایان خدمتگذاری را نفهمیده اند! خدمتگذاری از ناحیه مسئول به مردم است نه از ناحیه مسئول به مسئول! به جای اینکه بنر تشکر از رئیس جمهور منتخب را در جایی که اصلا جایگاه ندارد بزنید، بهتر بود یخ های پیاده رو ها را پاک می کردید که مردم در یک رفاه حداقلی در راهپیمایی یوم الله 22 بهمن شرکت کنند. در بدترین حالت باید رفاه و خشنودی مردم اهم باشد و خوش حالی مسئولین بالادستی مهم. مردم نباید با بی تدبیری های آقایان مسئول سرنگون شوند.
22 بهمن روز راهپیمایی نیست، روز راهی است که باید بپیماییم، روز تجدید بیعت با آرمان های امام راحل است. امامی که بارها خود را خادم مستضعفین نامیده بود نه رهبر جامعه. شما حتی امام را هم نشناخته اید! 22 بهمن 57 روزی بود که نفوذی ها رانده شدند و 22 بهمن 94 روزی است که نفوذی ها با ظاهری جدید وارد شده اند. بعضی ها حتی ریش هم دارند. این ریش دار ها هستند که عکس امام راحل، را حذف می کنند و عکس رئیس جمهوری را به جای او قرار می دهند، که تنها با 0.4 رای بیشتر نسبت به رقبا پیروز انتخابات شد. شما حتی امام را هم نشناختید!
امروز شکوه خاصی بر شهر حاکم بود، شکوهی که باز هم عامه مردم رقم زدند، همان پا برهنگان. همان هایی که با تمام نا ملایمتی ها و بی تدبیری ها نا امیدانه مسئولین را با چشم هایشان روانه می کنند اما برای انقلاب کم نمی گذارند. امروز 3 سال بزک امریکا با مشت هایی آهنین نشات گرفته از ایمان و تقوا از بین رفت.
علی ایحال این نکته باید ذکر شود که ساخت اماکن عمومی به عهده نهاد های حکومتی است اما حفاظت از آن تماما به عهده آن ها نیست، بلکه خود مردم باید رعایت آن ها را بکنند. بنا براین از تمامی مردمانی که یخ های جلو دکان آن ها مراتب آزار عده ای از همشهری هارا فراهم کرده بود کمال تشکر را دارم.
کلاس حل تمرین استاتیک، سال سوم هنرستان، رشته ساختمان
