سال 92 را می‌توان سالی ماندگار در تاریخ ایران اسلامی متصور شد. خرداد 92 یادآور روزهایی است که عده‌ای توسط شعارهای رنگین و به پشتوانه تزریق امید، رأی مردم را جلب کردند. آن روزها شاید کمتر کسی فکر می‌کرد که وعده‌های جذاب حسن روحانی زهی خیال باطل باشد.
گویی رسالت شیخ دیپلمات چیزی جدای از ریاست قوه اجرایی مملکت بوده و بلکه تنها پست ریاست جمهوری برای او اهمیت داشته است. رئیس دولت با شعار اعتدال وعده تدبیر و امید را میداد ولی امروز بعد از گذشت سه سال از عمر دولت یازدهم به لطف مواضع حزبی و جناحی مسئولان، از آن شعار زیبا چیزی باقی مانده و تنها ویرانه‌ای از شروع یک دروغ بزرگ را در ذهن‌ها متبادر می‌سازد.
عدم تدبیر درست، امید به معتدلین را در دل‌های مردم سوزانده است، مردمانی که برای دوچندان شدن پیشرفت‌های گذشته با رأی حداقلی به روحانی اعتماد کردند، امروز ناامیدتر از گذشته روند رو به اتمام دولت او را رصد می‌کنند.
حسن روحانی در نطق‌های تبلیغاتی خود از برنامه‌ای مدون برای جوانان دم می‌زد و می‌گفت: «نگرش به مسئله جوانان در عرصههای اجتماعی و مبنا قرار دادن توجه به این سرمایه اصلی ملی به عنوان فرصت در سیاستگذاریها و برنامهریزیها، باید تغییر اصولی پیدا کند.» اما طولی نکشید که دم خروس بیرون زد و علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در اظهاراتی عجیب از بیکار شدن یک ایرانی در هر 5 دقیقه خبر داد.
دولت سیاست زده در این عمر سه ساله خود در کمتر مواردی به دنبال ایجاد اشتغال و در نتیجه جلب رضایت مردم بوده؛ بلکه تمام تخم مرغ‌های خودش را در سبد مذاکرات هسته‌ای چیده بود. دولت در مقابل انتقادات دلسوزان نظام با حملاتی سنگین پاسخ میداد و تمامی نظرات مخالف خود را در نطفه خفه می کرد که چه بسا اگر به آن ها توجه می کرد امروز در مقابل مردم با سری بلند امید به آینده را فریاد می زد.
گویی کلید دولت امروز شکسته است به طوری که بر اساس آمار ، در حال حاضر بیش از 65 درصد صنایع تولیدی کشور تعطیل است و این روند به سرعت در حال گسترش است! آیا جز این بود که رئیس جمهور در ابتدای کار دولت یازدهم، با شعار به صف کردن «ژنرال‌ها»، مدعی بود کلید او قفل همه چیز را خواهد گشود!؟
شنیده‌ها نشان می‌دهد که در برخی از استان‌ها نرخ بیکاری به 50 درصد رسیده است و دولتی‌ها با انکه می‌دانند بیکاری به خودی خود برای کشور تنش‌زا است به آن بی توجه‌اند و در عوض به دنبال قوانین سفت و سخت‌تر برای جلوگیری از قاچاق و دیگر ناهنجاری‌های اجتماعی هستند.
در کوران مشکلات جوانان که باعث ناامیدی روز افزون آنها شده است؛ دولت درگیر مسائل حزبی و گروهی خود برای دوره دهم مجلس شورای اسلامی بود و حتی در پاره‌ای از اوقات که سعی داشت نقش اصلی خود را به عنوان قوه مجریه در جامعه پیاده کند؛ به جاده خاکی می‌زد.
باید توجه کرد کسانی که امروز از عدم پشتوانه مالی برای اعطای وام 20 میلیونی ازدواج دم می‌زنند همان‌هایی بودند که به جهت حمایت از دوستان خودرو سازشان مردم را خائن می‌خواندند و وام 25 میلیونی خودرو را واگذار می‌کردند. با اینکه دولتی‌ها از اهمیت مشکلات ازدواج برای جوانان آگاه بودند و محمود گودرزی وزیر ورزش و جوانان در مورد این موضوع گفته بود: «حل مشکلات ازدواج جوانان باعث می‌شود ضریب امید به آینده در آنان افزایش پیدا کند.» اما کوچکترین قدمی در جهت بهبود وضعیت آنان برنداشته و چه بسا در مواردی مانند موضوع افزایش وام ازدواج سنگ اندازی نیز می کردند.
نتیجه مشکلات ذکر شده باعث افزایش سن ازدواج شده است به طوریکه در سال 92 آمار ازدواج مردان بالای سن متعارف 35 سال 9.4 درصد بود که در سال گذشته این آمار به 10.4 افزایش پیدا کرد و همچنین ازدواج زنان بالای 30 سال در سال 92، 12.5 درصد بوده که در سال گذشته به 14.5 درصد رسیده است.
رسالت دولت تدبیر و امید را می‌توان در چند بخش کوچک تقسیم کرد؛ بدین صورت که سال اول تماماً با وعده وعیدها گذشت و تمامی مشکلات را به گردن دولت سابق می‌انداختند؛ در سال دوم مذاکرات هسته‌ای موضوعی حیاتی برای دولت قلمداد می‌شد و حتی آب خوردن مردم را نیز به آن ربط دادند. در سال سوم اوضاع بدتر از گذشته نیز شد و دولتی‌ها به واسطه آگاهی از کاهش چشمگیر محبوبیت شعار اعتدال در بین مردم به دنبال تشکیل مجلس دولتی بودند؛ که چه بسا زیر لقای آن، بقای خود را تضمین کنند.
با این تفاسیر و با توجه به اینکه در دفعات ثابت شده خدمت به مردم در برنامه های دولت جایگاهی ندارد؛ به راحتی می‌توان پیش بینی کرد که سال چهارم هم تماماً به برنامه ریزی و ادعای های پوچ و شعارهای زننده برای انتخابات 96 خواهد گذشت.
در همین راستا حسن روحانی ریاست محترم جمهور، در ادریبهشت ماه 95 و در جمع مردم کرمان گفت: « برجام دست ما را برای فعالیت‌های گوناگون گشوده است؛ به گونه‌ای که طی 4 ماه پس از برجام 3 میلیارد و 418 میلیون دلار سرمایه‌گذاری مستقیم در کشورمان انجام شده و برای 3.5 میلیارد دلار مجوز سرمایه‌گذاری در این مدت صادر شده و هم اکنون مشغول تدوینِ ساز و کارهای لازم برای عملیاتی کردن این قراردادها هستیم؛ ضمن اینکه همزمان برای صدها قرارداد دیگر در حال مذاکره ایم.»
دولت تدبیر و اعتدال به دولت تعطیل و رکود مبدل گشته است؛ و امروز بعد از سه سال بالانشینی درپاستور زمان پاسخگویی مسئولین فرارسیده است. روحانی که در سال 92 گفته بود: «نخستین گام دولت تدبیر و امید، کاهش نرخ بیکاری است.» و همینطور بسیار امیدوارانه وعده چنین روزهایی را میداد: «روزی که همه جوان‌های ما شاغل بودند و بیکار نبودند، آن روز را باید جشن بگیریم.» اکنون انتظار این را می کشد که مردم او را به عنوان اولین رئیس جمهور یک دوره ای تاریخ جمهوری اسلامی ایران جاودانه خواهند کرد یا خیر.
انتشار در خبرگزاری فارس
رویش معرفت
