هر سخن جایی دارد و هر نکته مکانی! اساسا معتقدم که همیشه باب نقد باز نیست و هرکس باید آنقدر درک و شعور داشته باشد که در مواقع بحرانی هر حرفی را نزد. فارغ از اینکه دولت ضعیف است و ضعیف عمل می کند، زمانی که آن اتفاقات تلخ (اقدام تروریستی حله و سانحه برخورد دو قطار) افتاد، زیبنده نیروهای انقلابی نبود که تیغ تیز نقد را در آن لحظات غم بار به دولتی ها بکشند. در آن شرایط که عده کثیری از مردم ما عزادار شده بودند همانطور که از #دولت انتظار پیگیری امور مربوطه می رود قاعدتا مردم هم وظایفی دارند و باید در جهت رفع اندوه این حادثه تلاش کنند. خطاب به برخی دوستان عرض می کنم همانطور که #آخوندی اشتباه کرد و فکر کرد کسی نگران پول دیه درگذشتگان است و بحث بیمه را پیش کشید شما هم اشتباه کردید که فکر کردید از این حادثه می شود به #مایه_شرمساری پرداخت و به تعبیری موضوع را سیاسی بررسی کرد. مسلما برای خانواده های داغ دار همانقدر که بیمه بی ارزش است، #مایه_شرمساری و روحانی و حرف های او بی ارزش تر است. برای آن عده ی همیشه توجیه گر عرض می کنم که واقعا آیا پرداختن به #مایه_شرمساری باعث آرامش خانواده های داغدار می شود؟
ناگفته نماند که در این میان، اتفاق زشت تر آنجا بود که آقایان مسئول در این قیامت به دنبال استراتژی های انتخاباتی بوده اند. آقای #نجفی (مشاور رئیس جمهور) و همکارانشان در این روز های تلخ در پاستور نسخه های انتخاباتی برای 96 می پیچند. چقدر زشت و احمقانه! هنوز که ماه ها مانده است تا انتخابات، یک هفته نمی شد دندان به جگر بگیرید؟ جان مردمی در حله و قطار سوخت اما روح مردم را با این بی تدبیری ها هر روز و هر ساعت می سوزانید. هر سخن جایی دارد و هر نکته مکانی.
انتشار در کانال تلگرام
