تحریم، سانتریفیوژ، رونق، اعتدال، رکود، کلید، قفل، معیشت مردم، دیوار ترک خورده، وین، کری، ظریف، افراطی، فرجام، برجام.
کلیدواژه هایی که دو سال از عمر ملت صرف آن شده است. این دو سال با وعده هایی زیبا از رونق و گذشتن از رکود که بعضا به ادعا نیز مبدل می شد، گذشت. وعده ها یا به تعبیری ادعاها هر بار در بخشی از مسیر برجام توسط حسن رئیس جمهور تکرار می شد و امروز خوش حالیم چرا که برجام به فرجام رسید.
روز اجرای رفع تحریم ها فرا رسیده است. می خواهند با رفع تحریم ها رونق و گشایش اقتصادی که قبلا صورت گرفته است را مجددا انجام دهند و این باعث مسرت احاد مردم است. ظاهر امر نوید یک روز خوب را می دهد، روزهایی بدون تحریم، ترس، جنگ و یا هر چیز دیگری که می توان به برجام ربط داد.
رونق و گشایش اقتصادی به طور مستقیم با معیشت مردم در ارتباط است و به لطف برجام و تلاش های ظریف کری با واردات، این وضع بهتر هم می شود، اما برجام کلید قفل های اقتصاد نیست. برجام در این دو سال قراری برای رفع تحریم ها یا تمدید وعده های دولت بود بنابراین همان آحاد مردم متوجه شدند که برنامه دولت، رونق و گذشتن از رکود نیست، برجام است. حسن روحانی بعد از هر بخشی از توافقات پیام تبریک می داد، از وعده های عملی اش می گفت اما طولی نمی کشید که مردم در باطن امر چیزی جز یاس و ناامیدی را نمی دیدند. وعده هایی که گشایشی در آن نبود و به سفره ها نمی رسید چون برجام کلید قفل های اقتصاد نیست.
مردم به این رسیده اند که گشایشی نخواهد بود مگر اینکه همتی باشد که توان داخلی را تقویت کند و به آن تکیه کند، تولید را اهمیت دهد، حتما که نباید همت باشد... دولتی ها در این دوسال مشکلات را در فرهنگ، محیط زیست و حتی راه نیز به برجام حواله می دادند در صورتی که توجه به تولید داخلی کلید قفل ها بود نه برجام. این جوانان هستند که گشایش اقتصادی را رقم می زنند و آن را خود به سفره می برند، جوانانی که هر از گاهی با چوب افراطی گری سرکوب می شوند کلید قفل های بی تدبیری ها هستند.
آل اعتدال بیش از این امید و اعتماد مردم را خدشه دار نکنند و به جوانان و سرمایه های این مرز و بوم توجه کنند چرا که برجام کلید قفل های اقتصاد نیست.
از زحمات بی وقفه تیم متدین، انقلابی و عزیز هسته ای متشکریم. آنانی که ظریفانه با کری های غربی کنار آمدند و تمام تلاش خود را کردند که شادی را حتی برای لحطاتی و روزهایی هر چند کاذب برای مردم به ارمغان بیاورند.
مسعود رشید
27 دی 1394
